🔹در جریان سفر تاریخی مقام معظم رهبری به استان آذربایجان غربی، کارخانه‌ای برای فرآوری انگور در سردشت احداث شد؛ امیدی برای باغداران،رونقی برای اقتصاد و نمادی از توجه نظام به مناطق محروم.
این کارخانه، تنها دوسال کار کرد و به بهانه مقرون‌به‌صرفه نبودن تعطیل شد و آنچه زخمی عمیق‌تر بر دل مردم نشاند، انتقال شبانه تجهیزات این کارخانه به شهری دیگر بود.
چرا همان کارخانه‌ای که برای سردشت مقرون‌به‌صرفه نبود، امروز در جای دیگر مقرون‌به‌صرفه است؟
مگر این اعتبار هدیه‌ای ویژه از سوی رهبر انقلاب به مردم سردشت نبود؟
آنجا بیشتر مردم باغدارند اما هر سال دسترنج مردم سردشت توسط دلالان با کمترین قیمت به یغما می رود.
اکنون، محرومیت، بیکاری ومهاجرت تنها چیزهایی است که برایشان باقی مانده است.
اگر بنیاد بازگشایی مجدد این کارخانه را نمی‌خواهد تقاضا داریم با شرایط قانونی، این کارخانه را به مردم سردشت واگذار کنید؛ به جوانانی که انگیزه دارند، به باغدارانی که امید دارند، به مردمی که عدالت می‌خواهند.
